Polecajmy Panu Bogu następujące intencje: O zaprzestanie rozprzestrzeniania się pandemii koronawirusa, za wszystkich chorych i ich rodziny, za służbę zdrowia i wszystkich na pierwszej linii frontu w walce z tą epidemią oraz wszystkich zmarłych. JEZU UFAM TOBIE.
Polskie Msze Święte w Telewizji, Radiu i Internecie
ZAMÓW MSZĘ ŚWIĘTĄ „Ofiara Chrystusa i ofiara Eucharystii są jedną ofiarą. Jedna i ta sama jest bowiem Hostia, ten sam ofiarujący – obecnie przez posługę kapłanów – który wówczas ofiarował siebie na krzyżu, a tylko sposób ofiarowania jest inny… A skoro w tej Boskiej ofierze, dokonującej się we Mszy świętej, jest obecny i w sposób bezkrwawy ofiarowany ten sam Chrystus, który na ołtarzu krzyża ofiarował samego siebie w sposób krwawy, ofiara ta jest naprawdę przebłagalna”
Zamawiając Mszę świętą za bliskie nam osoby, ofiarujemy im najlepszy prezent – duchowy dar, którym jest postawienie tej osoby w strumieniu łaski. INTENCJE MSZALNE można zamawiać drogą mailową lub telefonicznie.
PROŚBA DO PARAFIAN
Zachęcamy naszych parafian aby w tym trudnym czasie,w miarę swoich możliwości, aktywnie wspierali finansowo naszą parafię, abyśmy mogli zachować płynność finansową. Ofiary można składać przelewem lub czekiem na PCM HUDDERSFIELD, Lloyds Bank, sort code: 30-94-57 numer konta : 00619953 z dopiskiem TACA lub GIFT AID. Czeki prosimy wypisywac na PCM HUDDERSFIELD. Dziękujemy za zrozumienie oraz wszelkie ofiary.
Kopertę z czekiem można zaadresować do:
Polish RC Church
88 Fitzwilliam Street
Huddersfield HD1 5BB
United Kingdom
Bardzo serdecznie dziękujemy.
ZAPROSZENIE DO MODLITWY I POSTU
Zachęcam wszystkie rodziny do wspólnej modlitwy o godz.21.00 w ramach Apelu Jasnogórskiego oraz podjęcia jakieś formy postu w intencji zatrzymania epidemii oraz za osoby zarażone i ich bliskich. Prośmy także o pokój serca i zaufanie Bogu w obliczu zagrożenia.
Drodzy Parafianie,
W odpowiedzi na pandemię koronawirusa wiele aspektów naszego życia musi podlegać zmianom. Dotyczy to również sposobów publicznego wyrażania naszej wiary. Jest oczywistym, że przestrzegając oficjalnych zaleceń lekarskich i ze względu na wzajemne bezpieczeństwo, ochronę życia i wsparcie narodowej służby zdrowia, w obecnym czasie nie wolno nam gromadzić się w kościołach, aby publicznie wyrażać nasz kult religijny. Msza święta tylko bez udziału ludu. Spróbujmy nieco inaczej przeżyć najbliższe tygodnie. Bądżmy razem – duchowo.
Bardzo dziękuje panu Grzegorzowi Kołosowi za umieszczanie wszystkich wiadomości na naszej stronie internetowej lub Facebook.
Dziękuję także wszystkim parafianom za troskę w utrzymaniu parafii (opłacenia rachunków, podatków etc). Kilka osób pytało w jaki sposób wesprzeć naszą parafię. W chwili obecnej tylko dokonując przelew na konto parafii lub wypisanie czeku. Nr konta znajduje się na stronie internetowej.
Módlmy się za siebie nawzajem, za chorych, za tych, którzy opiekują się chorymi i za tych , którzy ciężko szukają opracowania leczenia i szczepionki na tę chorobę. Pamiętajmy o sile modlitwy i postu. Módlmy się razem w rodzinie na Różańcu, Koronce do Miłosierdzia Bożego, odprawiając razem Drogę Krzyżową czy Gorzkie Żale. Dbajmy o siebie, pamiętając o wystarczającym odpoczynku i prawidłowym odżywianiu. Jestem do Waszej dyspozycji pod numerami telefonów podanych w nagłówku Biuletynu Parafialnego.
Niech przez Serce Maryi Pan nam błogosławi
Pamiętam o Was i Waszych rodzinach przez Panem
Ks.Józef Wacławik
Spowiedz w naszym kościele w czasie pandemii koronawirusa!
Drodzyi parafianie !
Nasz kościół od wielu lat jest szczególnym miejscem pojednania, miejscem Bożego Miłosierdzia. Wiele było takich niedziel kiedy każdy z nas kapłanów pracujących w tej parafii spowiadał po kilka godzin. Jako kapłani zawsze byliśmy i jesteśmy do Waszej dyspozycji. Pamiętajmy, że różne kraje w tym Anglia i Walia w innym czasie przystąpiły do walki z pandemią koronawirusa, obowiązują inne przepisy, regulacje itd). Decyzją Rządu Brytyjskiego oraz Władz Kościelnych w Anglii i Walii od 24 marca kościół jako miejsce publicznych zgromadzeń musi POZOSTAĆ ZAMKNIĘTY. W związku z licznymi pytaniami wiernych ( zbliża się Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego) odnośnie możliwości przystąpienia do Sakramentu Pokuty i Pojednania w naszym kościele napisałem email do Wikariusza Generalnego Diecezji Leeds z zapytaniem, jakie są oficjalne wytyczne Diecezji Leeds w tej sprawie ( poruszyłem w swoim emailu sprawę prywatnego umówienia się na spowiedż – on request, higiena w kościele, bezpieczny odstęp pomiędzy penitentem a spowiednikiem – social distancing, folia, kratka pomiędzy penitentem a spowiednikiem itd). Oto odpowiedż jaką otrzymałem we czwartek 26 marca 2020 roku od Wikariusza Generalnego Diecezji Leeds ( przytaczam tylko urywki w języku angielskim)
Dear Fr Jozef
Thank you for your email and I hope that you and your parishioners are keeping safe in this anxious time. I have spoken to Bishop Marcus about your email and he was very clear that no confessions are to be heard until further notice. The precautions you refer to in your email have now been superseded by events and further cautions about contact. The mandate to perform ‘Easter Duties’ is removed and, following the Pope, we are to encourage people in the interim who are genuinely sorry for their sins to make a perfect act of contrition. Obviously there is no faculty for General Absolution either as this, by necessity, requires the gathering of people in our churches I know this is very difficult for us as priests and clearly for our parishioners but in this present pandemic we must do all we can to protect the lives and well-being of the faithful to help prevent infection. In a day or two Bishop Marcus will be sending out further instructions to the clergy and parishes as a result of the ongoing deliberations within the Bishops Conference of England and Wales which will hopefully cover this issue and others that are arising. I promise my prayers for you and your parishioners at this time and hope I’ve made clear the official line of the Diocese.
God bless Mgr. Paul
Monsignor Paul F. Fisher
Vicar General
Diocese of Leeds
Hinsley Hall
62 Headingley Lane
Leeds
LS6 2BX
Co robić gdy nie mamy możliwości spowiedzi. Jakie jest nauczanie Kościłoła?
Wówczas należy wzbudzić w sobie pragnienie przyjęcia sakramentu pokuty, zrobić rachunek sumienia i postanowić nie popełniać wykrytych grzechów w przyszłości, wzbudzić w sobie żal za grzechy ze względu na miłość do Boga – tak uczciwie, jak tylko potrafimy.
Częścią Tradycji Kościoła katolickiego jest przekonanie, że „żal doskonały”, czyli taki, który przeżywamy ze względu na miłość do Boga, połączony z pragnieniem spowiedzi, skutkuje odpuszczeniem grzechów ciężkich.
Sobór Trydencki (1551) naucza: „chociaż zdarza się, iż skrucha ta jest niekiedy dzięki miłości doskonała i pojednuje człowieka z Bogiem zanim jeszcze sakrament zostanie przyjęty, niemniej jednak pojednania tego nie należy przypisywać samej skrusze bez zawartego w niej pragnienia sakramentu. Skrucha zaś niedoskonała – zwana «atritio», która zwykle powstaje z przemyślenia brzydoty grzechu lub ze strachu przed gehenną i karami – jeśli w nadziei przebaczenia wyklucza wolę grzeszenia, oświadcza (sobór), nie tylko nie czyni człowieka hipokrytą i większym grzesznikiem, ale jest prawdziwym darem Boga i poruszeniem Ducha Świętego, nie zamieszkującego jeszcze w duszy, ale tylko poruszającego, przez co wsparty penitent przygotowuje sobie drogę do sprawiedliwości” (Sobór Trydencki, „Nauka o sakramencie pokuty”, r. 4).
Katechizm Kościoła Katolickiego naucza w nr 1452: „Gdy żal wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany «żalem doskonałym» lub «żalem z miłości» (contritio). Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe” (podkreślenie moje – G.S.).
W PRAKTYCE ZATEM – w sytuacji, gdy nie ma możliwości wyznania grzechów przed kapłanem, należy:
wzbudzić w sobie pragnienie przyjęcia sakramentu pokuty (z postanowieniem przystąpienia do niego przy najbliższej okazji)
zrobić rachunek sumienia i w odniesieniu do wykrytych grzechów postanowić nie popełniać ich w przyszłości (jak w ramach przygotowania do spowiedzi sakramentalnej)
wzbudzić w sobie żal za popełnione grzechy ze względu na miłość do Boga – tak uczciwie, jak tylko potrafimy
(pożyteczne, lecz niekonieczne) przyjąć sobie jakiś czyn pokutny w ramach pokuty za grzechy
przyjąć Komunię świętą (sakramentalnie lub duchowo).
O spowiedzi
Trochę teologii
Chrzest odradza nas i wyzwala z mocy szatana, zanurza w śmierć Chrystusa, obmywa nas w Jego Krwi, tak że umarli grzechowi zmartwychwstaniemy do nowego życia. Lecz wypędzony szatan powraca do ataku wraz z siedmioma innymi, mocniejszymi; chce znów odzyskać swoją dawną siedzibę. I zdarza się, że atak się udaje, a nowy stan duszy jest gorszy od poprzedniego. Pozostaje jednak ze Chrztu owo znamię pierwszej miłości i źródło, gotowe wytrysnąć, gdy tylko usunie się zaporę.
Powrót do Ojca
Ratunkiem naszym po Chrzcie jest sakrament Pokuty. Dzięki pokucie powracamy do Ojca, który czeka na swego syna marnotrawnego. Powracamy do Chrystusa, lekarza naszych dusz. Nie przyszedł On dla zdrowych, ale dla chorych. Przyszedł, aby odszukać i zbawić, co było zgubione, podobny do Pasterza przynoszącego z miłością na swych barkach zgubioną owieczkę. A w niebie więcej jest radości wśród Aniołów Bożych z jednego grzesznika, który czyni pokutę, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują pokuty.
Przebaczenie
W sakramencie Pokuty Chrystus przywraca chrześcijanom nadprzyrodzone życie, które utracili przez grzech śmiertelny i odpuszcza karę wieczną. Tym, którzy ustrzegli się grzechu śmiertelnego, Bóg odpuszcza grzechy powszednie i umacnia ich w cnotach. Wszyscy otrzymują pomoc Bożą do poprawy. Dobrze jest przystępować do sakramentu Pokuty w regularnych odstępach czasu.
Znak sakramentalny
Sakrament Pokuty jest ustanowiony na wzór sądu. Sędzią jest spowiednik, oskarżycielem, oskarżonym i świadkiem jest grzesznik. Znak sakramentalny stanowi wyznanie grzechów i słowa rozgrzeszenia. Jeżeli penitent nie żałuje za grzechy albo nie chce się z nich poprawić, albo też nie wyznaje wszystkich grzechów śmiertelnych, sakrament jest nieważny, a człowiek nadużywający go w ten sposób, ciężko grzeszy.
Szafarz Sakramentu Pokuty
Szafarzem sakramentu Pokuty jest kapłan, który prócz święceń otrzymał od biskupa władzę spowiadania. Władza ta jest zwykle ograniczona do terenu diecezji. Poza jej granicami kapłan potrzebuje nowego upoważnienia. Rozgrzeszenie niektórych grzechów i zwolnienie od kar kościelnych zastrzeżone jest biskupowi lub Ojcu świętemu.
Odpusty
Odpust jest to darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy już odpuszczone co do winy. Przez odpust darowuje Kościół tę karę w taki sposób, że żywym przez zwolnienie, a umarłym przez wstawiennictwo przydziela nieskończone zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa i nieprzebrane zadośćuczynienia Najświętszej Maryi Panny oraz świętych, stanowiące skarb duchowy Kościoła.
Odpusty są dwojakie: zupełne, czyli odpuszczenie całej kary doczesnej za grzechy, i cząstkowe, czyli odpuszczenie tylko części doczesnej kary za grzechy.
Jaką część kary doczesnej odpuszcza, Kościół określa według miary publicznych pokut, które stosowano w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Odpust 3 lat oznacza, że temu, kto go zyskuje, odpuszcza się tyle z zasłużonej kary doczesnej, ile byłby odpokutował pełniąc przez trzy lata surową pokutę według dawnego zwyczaju Kościoła.
Aby ktoś mógł zyskać dla siebie odpusty, trzeba: aby był ochrzczony i nieekskomunikowany; miał przynajmniej ogólną intencję ich dostąpienia; należycie wypełnił przypisane warunki; był w stanie łaski, przynajmniej na końcu przepisanych warunków i nie był przywiązany do żadnego grzechu powszedniego, gdy idzie o uzyskanie odpustu zupełnego.
Zwykłe warunki odpustu zupełnego obejmują przystąpienie do spowiedzi i Komunii św., nawiedzenie kościoła i modlitwę w intencji Ojca św.
Kto nie może zyskać danego odpustu zupełnego, może go jednak dostąpić cząstkowo zależnie od warunków, które posiada.
W szczególności co do odpustów zupełnych należy odróżnić te, których można dostąpić tylko raz na dzień lub raz w miesiącu, i te, których można dostąpić, ilekroć spełniamy odpowiednie warunki (toties quoties).
Spowiedź wymaganą dla niektórych odpustów można odbyć kila dni przed lub po wykonaniu praktyk przypisanych do danego odpustu (oczywiście w granicach rozsądku; tzn. taką granicą może być tydzień). Komunię zaś można przyjąć bezpośrednio przed lub w czasie najbliższym po wykonaniu tych praktyk. Ponadto osoby, które zwykle spowiadają się dwa razy na miesiąc i co dzień lub prawie co dzień przystępują do Komunii św., nie są obowiązane dodatkowo się spowiadać (o ile nie zgrzeszyły), by uzyskać odpusty.
W związku z decyzjami Rządu Brytyjskiego i Władz Kościelnych, od 23 Marca kościół pozostaje zamknięty aż do odwołania. W obecnej sytuacji nie ma możliwości na prywatną modlitwę w kościele.
PROŚBA DO PARAFIAN
Zachęcamy naszych parafian aby w tym trudnym czasie,w miarę swoich możliwości,aktywnie wspierali finansowo naszą parafię,abyśmy mogli zachować płynność finansową.Ofiary można składać przelewem lub czekiem na PCM HUDDERSFIELD , sort code: 30-94-57 numer konta : 00619953 z dopiskiem TACA lub GIFT AID. Czeki prosimy wypisywac na PCM HUDDERSFIELD. Dziękujemy za zrozumienie oraz wszelkie ofiary. Bóg zapłać.
PAPIEŻ ZAPRASZA WSZYSTKICH CHRZEŚCIJAN DO WSPÓLNEJ MODLITWY
Po odmówieniu modlitwy „Anioł Pański” (22.03.2020) Papież Franciszek zaapelował o wspólną modlitwę:
„W tych dniach próby, kiedy ludzkość drży z powodu zagrożenia pandemią, chciałbym zaproponować wszystkim chrześcijanom wspólne wzniesienie głosu do Boga. Zachęcam wszystkich zwierzchników Kościołów i przywódców wszystkich wspólnot chrześcijańskich, a także chrześcijan różnych wyznań, aby błagali Boga Najwyższego i Wszechmogącego odmawiając jednocześnie modlitwę, której nauczył nas Jezus Chrystus – prosił Ojciec Święty. – Dlatego zachęcam wszystkich do odmówienia «Ojcze nasz» w środę 25 marca w południe (godz. 11:00 w Anglii). W dniu, w którym wielu chrześcijan upamiętnia Zwiastowanie Dziewicy Maryi Wcielenie Słowa, oby Pan wysłuchał jednomyślnej modlitwy wszystkich swoich uczniów, którzy przygotowują się na świętowanie zwycięstwa Zmartwychwstałego Chrystusa.“
Papież zapowiedział także inną inicjatywę o uproszenie powstrzymania pandemii:
„Z tą samą intencją w piątek 27 marca o godz. 18.00 (czyli o 17:00 w Anglii) poprowadzę modlitwę na dziedzińcu bazyliki św. Piotra, przy pustym placu – zapowiedział Ojciec Święty. –Już teraz zapraszam wszystkich do duchowego w niej udziału za pośrednictwem środków przekazu. Będziemy słuchali Słowa Bożego, wzniesiemy nasze błagania, będziemy adorowali Najświętszy Sakrament, którym na koniec udzielę błogosławieństwa «Urbi et Orbi», a do którego będzie dołączona możliwość otrzymania odpustu zupełnego.“
SŁOWO OD KSIĘDZA PROBOSZCZA JÓZEFA WACŁAWIKA
Drodzy Parafianie, Wielkie słowa uznania dla Was wszystkich w tych trudnych dniach za przestrzeganie zaleceń rządu brytyjskiego oraz władz kościelnych – Szczęść Boże!!
Informacje będą uaktualniane na bieżąco – Proszę śledzić naszą stronę internetową.
KOMUNIA DUCHOWA
Wielu świętych praktykowało ją i zalecało jako najpożyteczniejszą z duchowych praktyk. Przypominali o niej Jan Paweł II i Benedykt XVI. Czym jest? Na czym polega? Co daje? Jak i kiedy ją stosować? Wyjaśniamy poniżej.
Co oznacza „komunia”?
Łacińskie „communio” znaczy tyle co „jedność” i taki właśnie jest cel sakramentalnej Komunii świętej, czyli przyjmowania Ciała i Krwi Jezusa w Eucharystii pod postaciami chleba i wina. Przystępując do niej, jednoczymy się z Jezusem. On mi się daje, ja Go przyjmuję. On trwa we mnie, ja w Nim. Jest we mnie, żyję Jego życiem – życiem Syna Bożego zjednoczonego z Ojcem w Duchu Świętym. Przyjmuję więc w siebie życie Trójcy Świętej, zostaję włączony w Jej życie. Taki jest sens i cel przyjmowania Komunii. Należałoby więc raczej mówić o wchodzeniu w Komunię, trwaniu w niej i życiu nią.
Co to jest komunia duchowa?
Komunia duchowa to akt duchowy, modlitewny, którego celem jest osiągnięcie takiego zjednoczenia z Jezusem (czy może lepiej: wejście w takie zjednoczenie), jakie daje nam przyjmowanie Go w sakramencie Jego Ciała i Krwi, ale poza przestrzenią sakramentalną. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że to zjednoczenie z Jezusem (a przez Niego z Ojcem w Duchu) jest nadrzędnym i ostatecznym celem naszego życia duchowego i wiary, to nie potrzeba już tłumaczyć, dlaczego święci mówili o komunii duchowej jako o „najbardziej korzystnej” (poza samą Eucharystią) praktyce religijnej.
Jak przyjmuje się komunię duchową?
Zasadniczo komunia duchowa polega na wzbudzeniu w swoim sercu gorącego pragnienia zjednoczenia z Jezusem tak i z takimi samymi skutkami, jak to się dzieje wówczas, gdy przyjmujemy Eucharystię. Praktyka ta zakłada więc na wstępie miłość do Jezusa i pragnienie bycia z Nim w jedności, wiarę w Jego realną obecność w Eucharystii, świadomość (przynajmniej ogólną) jak wielkim jest ona darem i w związku z tym gorące pragnienie jej przyjęcia. Chodzi tu o akt rozumu, wiary i woli. Sam „sposób” przyjęcia komunii duchowej może być bardzo prosty i mieć formę krótkiej modlitwy czy wręcz aktu strzelistego. Na przykład: „Wierzę, Jezu, że jesteś rzeczywiście obecny w Eucharystii. Kocham Cię! Żałuję za grzechy, którymi Cię obraziłem. Przyjdź do mojego serca, oddaję Ci się cały! Nie pozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie!” Oczywiście warto zadbać, by dokonywało się to w spokoju i skupieniu, z szacunkiem właściwym randze tego, co ma się dokonać. Dobrze byłoby uklęknąć, przyjąć odpowiednią postawę ciała wyrażającą cześć, miłość, szacunek. Można aktowi komunii duchowej nadać formę swoistej „liturgii”: wzbudzić akt żalu (zakończony choćby „spowiedzią powszechną” lub „Panie, zmiłuj się”), przeczytać fragment Ewangelii (na przykład ten przypadający na dany dzień), pomodlić się Modlitwą Pańską, odmówić „Baranku Boży…” i następnie w największym możliwym skupieniu zaprosić Jezusa do swojego serca.
Kiedy należy przyjmować komunię duchową?
Zaleca się ją szczególnie tym, którzy nie mogą uczestniczyć w mszy świętej (zwłaszcza niedzielnej) – a więc chorym, opiekującym się nimi, uwięzionym, niebędącym w stanie dotrzeć do kościoła albo w sytuacji nadzwyczajnej jaką wszyscy obecnie przeżywamy. Ale mogą ją przyjmować także wszyscy inni, także wówczas, gdy danego dnia uczestniczyli już lub zamierzają uczestniczyć w Eucharystii. Można komunię duchową praktykować wielokrotnie w ciągu jednego dnia. Właściwie „ideałem”, byłoby trwać w niej nieustannie, a przynajmniej możliwie często.
Warunki przyjmowania komunii duchowej?
Tu opinie są różne. Ale spróbujmy wziąć to „na zdrowy rozsądek”. Jeśli trwam w grzechu ciężkim (tzn. nie jestem w stanie łaski uświęcającej), to samo to uniemożliwia mi zjednoczenie się z Bogiem czy to przez Komunię sakramentalną, czy przez jakikolwiek inny akt. Grzech ciężki stanowi tu realną i obiektywną przeszkodą dla takiego pełnego zjednoczenia. Warto więc rozróżnić między (możliwie pełną) komunią duchową, a tęsknotą za zjednoczeniem z Jezusem w Eucharystii (komunia duchowa zawsze jest aktem tęsknoty za Eucharystią!). Jeśli jestem (tymczasowo, przez dłuższy okres czasu lub stale) w stanie uniemożliwiającym mi przyjmowanie Komunii sakramentalnej, to niejako „analogicznie” uniemożliwia mi to pełną komunię duchową. Wtedy chyba właściwiej byłoby uczciwie powiedzieć Jezusowi: Tęsknię za Tobą! Chciałbym móc przyjąć Cię w Eucharystii! Mam w sobie wielki, straszny głód przyjmowania Cię w Twoim Ciele i Krwi! Pomóż mi, spraw by przyszedł taki moment, w którym to będzie mogło się stać.
